De documentaireserie “Oma” is voor mij erg persoonlijk. De beelden in deze serie zijn gemaakt in verschillende levensfases van ons Oma. Van thuissituatie tot aan haar laatste week in het verzorgingshuis.

Toen in 2020 de corona pandemie allesbepalend was voor het dagelijkse leven, is ons Oma overgeplaatst naar de gesloten afdeling van een verzorgingshuis. Tijdens bezoekmomenten, waar we ons in de unieke situatie aan allerlei regels en restricties moesten houden, besloot ik mijn camera mee te nemen en dit vast te leggen.

Kijkend door de zoeker van mijn camera en vastleggend van wat we meemaakten werd het voor mij toegankelijker om met de situatie om te gaan. Dankzij de serie heb ik het verlies van Oma op mijn eigen manier kunnen verwerken en heb daar heb ik mijn tijd voor genomen.

Deze serie is krachtig door haar eerlijkheid en heeft emotionele waarde. Mijn doel was om alle elementen van het afscheid en proces vast te leggen. De momenten van verdriet, plezier en verzorging door de medewerkers, in de laatste dagen van ons Oma. Hopelijk om anderen te laten zien hoe divers we met zijn allen rouwen.

Deze serie hang van 10 mei tot en met 21 juni in Mariëndael Sint-Oedenrode als onderdeel van de Jonge Honden tentoonstelling.